Ja ik ken dat stuk ook, heb altijd gedacht dat ze daar de late twenties mee bedoelde. Maar ik heb er geen studie van gemaakt, het is alleen dat bij de eerste serie hotfive platen er volgens mij nooit wat hoogs in zit en in de tweede serie (de opnamen met Earl Hines pas bij de laatste sessies. Ik denk ook dat het pas wat later belangrijker werd met de opkomst vd modernere trompettisten. Zo schijnt met name Benjamin Albert Rolfe grote indruk op Armstrong gemaakt te hebben.
De overgang van cornet naar trompet vond plaats in 1926 al schijnt hij ze nog een tijdje naast elkaar gespeeld te hebben (zie p 76 van:
http://www.scottishmusicreview.org/inde ... wFile/12/9)
Volgens Brian Harker begon hij echt met het hoge register ongeveer een jaar later.
Ook bij Erskine Tate en Fletcher Henderson had hij wel eens een hoge C geblazen maar hij mocht van F.H. alleen derde cornet spelen en dat is een belangrijke reden voor hem geweest om het hoge register serieus aan te pakken. Maar dat is 1925 en toen speelde hij zo'n 13 tot 14 jaar.
Overigens was hoog bij Armstrong tot de G boven de hoge C, al bestaat er uit de zestiger jaren een geluidsopname uit de kleedkamer waarop hij een DHC produceert. Wat wel staat natuurlijk is dat Armstrong geen genoegen nam met een dun geluid bovenin, het moest breed en powerful en dat zal toch ook wel enige tijd gekost hebben.