erikveldkamp schreef:
Ik heb in het verleden al vaker gezegd dat de techniek van trompet spelen, niet zo moeilijk is. Ik heb wel eens een absolute beginner in een kwartier de toonladder van g laten spelen als experimentje. Zij had nog nooit een trompet aangeraakt.
En ik heb me altijd afgevraagd hoe jij daar bij komt. Ik kan wel wat zaken opnoemen waarom dat niet zo is.
1 de moeilijkste blaasinstrumenten zijn altijd die met het kleinste mondstuk, b.v. hobo, hoorn trompet. Kwestie van toonvorming vermoed ik. En hoge eisen aan ademtechniek.
2 elk instrument werkt in principe hetzelfde, luchtkolomverlenging en verkorting, snaarverlenging en verkorting enz. Dat zie je op een gitaar, viool, klarinet enz. Maar bij al die instrumenten verloopt dat ook (in beginsel) lineair. Vingertje erbij toon omlaag, vingertje los toon omhoog. Bij een piano begin je links laag en eindig je hoog rechts. Alleen die rare instrumenten met drie ventielen zijn volslagen onlogisch in de zin van motorische sequentie. Als je op een gitaar in drie posities kan spelen ben je klaar, daarna kun je in elke toonaard met dezelfde vingerzetting spelen. Bij piano behoef je alleen te weten met welke vinger je beginnen moet in de verschillende toonaarden, de rest is identiek.
Maar op een trompet (en de andere ventieligen) heeft elke toonladder in elke toonaard en in elke modaliteit een geheel andere vingerzetting.
Zoals Raphael Mendez zei waarom hij 10 uur op een bepaalde frase studeerde: "maar ik moet er nog steeds bij nadenken".
Dit zijn enkele vd redenen waarom je bergen saxofonisten hebt die na een paar jaar al heel goed kunnen spelen tegen een handjevol trompettisten van hetzelfde bouwjaar.